همه ما کم و بیش نسبت به جایگاه «انتظار» در مجموعه معارف اسلامى آگاهى داریم و قطعا تاکنون درباره فضیلت انتظار فرج مطالب بسیارى شنیده و خواندهایم. اما نکتهاى که شاید شنیدن آن براى شما تازگى داشته باشد این است که از دیدگاه اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) «انتظار فرج» یا «چشم به راه گشایش بودن» به خودى خود در عصر غیبت براى منتظران مایه گشایش، نجات و رستگارى است و از این رو شیعیان به جاى گله و شکایت از طولانى شدن غیبت و سختیها و رنجهاى این دوران باید تلاش کنند که منتظران خوبى باشند تا همین انتظارشان، «فرج» را در عصر غیبت براى آنها به ارمغان آورد.
براى روشنتر شدن این موضوع چند روایت را با هم مرور مىکنیم:
ابوبصیر مىگوید به امام صادق(علیه السلام) عرض کردم:
جعلت فداک متى الفرج؟ فدایت شوم، این گشایش کى فرا مىرسد؟
آن حضرت فرمود:
ادامه مطلب ...
براى تلاوت قرآن در مراتب مختلف، آداب خاصى هست. در مرتبه اول مراقبه که کلام ما در آن است. لازم است که قاری به هنگام تلاوت قرآن، آداب زیر را - که از آیات و روایات بر مىآید - مراعات کند.
1- در حال طهارت و با وضو به تلاوت قرآن بپردازد.
2- در حالى که مسواک کرده است، قرآن را تلاوت کند.
3- با صوت زیبا تلاوت کند.
4- به هنگام تلاوت قرآن، گریه کند، یا حالت گریه داشته باشد.
5- با صدای متوسط بخواند؛ نه با صداى آهسته باشد و نه با صداى بسیار بلند.
6- در حال تلاوت، با ادب و با طمانینه و رو به قبله باشد؛ چه نشسته و چه ایستاده باشد.
7- از روى «قرآن» تلاوت کند که نگاه بر «قرآن» و تلاوت از روى آن، حساب خاصى دارد و در روایات، روى این موضوع تاکید شده است.
از رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) نقل گردید که فرمود:
ادامه مطلب ...