تبیان، دستیار زندگی
نسخه شفابخش همه دردهای درونی و بیرونی انسان، درمان همه دردهای بی‌درمان فردی و اجتماعی...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

داروی همه نوع بیماری

دارو

سلسه مباحث ( کلام امیر کلام) به شرح و توضیح برخی از سخنان برگزیده علی علیه السلام می پردازد.

اللّه اللّه فی القران لایَسْبِقُكُم بالعَمَل به غَیرُكُم

خدا را، خدا را در نظر بگیرید در مورد قرآن! مبادا دیگران در عمل به آن از شما پیشی گیرند!

علی علیه السلام با یك‌ كلام كوتاه نتیجه همه آنچه را در طول عمر پربركتش درباره قرآن مطرح كرده است، یادآوری می‌نماید. قرآن از دیدگاه ایشان اقیانوسی عمیق‌ از معرفت و حكمت است كه برای دعوت انسان به هدایت كافی است. قرآن نوری است برای كسی كه هدایت جو باشد، راهنمایی است كه راهنمایی خود را با هوس و شبهه نمی‌آمیزد، ریسمان محكم پیوند انسان با خالق‌ است، سرچشمه‌های علم و آگاهی، راه راست است و برترین هدایت كننده، از دو هدایت كننده بزرگ.

قرآن «ثقل اكبر» است كه هرگز از «اهل بیت» جداشدنی نیست، اگر كسی به «اهل بیت» تمسك‌ جوید، آنان او را به «قرآن» دعوت می‌كنند و اگر به «قرآن» تمسك‌ جوید، قرآن وی را به اطاعت و پیروی از «اهل بیت» ارجاع می‌دهد. هیچ كسی لحظه‌ای را با قرآن سپری نمی‌كند مگر آنكه یك‌ گام در هدایت، پیشتر رفته و یك‌ گام از نقصان و كمبودش جبران شده است.

علی علیه‌السلام راه حل مشكل جامعه را در «عمل به قرآن» می‌داند و هشدار داده است كه مبادا دیگران با عمل به محتوای قرآن، بر شما پیشی گیرند.

از منظر علی علیه‌السلام قرآن كتابی است كه كسی با تمسك‌ بدان و اُنس با آن، نیازمند به هدایت دیگری نیست. كسانی كه «اهل قرآن» اند، درحقیقت «اهل اللّه»‌اند و بندگان خالص خدایند. قرآن، كلام خدا است و هیچ كلامی، با آن همانند نیست: تنها مجموعه وحی الهی كه كلام و سخن مستقیم خداوند متعال است و رشته پیوندِ معرفتی و هدایتی مستقیم بین انسان و خدا!

قرآن را باید خواند و خوب و زیاد هم باید خواند و با تدبّر و تامل هم باید فهمید، اما برتر از خواندن و فهمیدن، قرآن را باید عمل كرد. قرآن، نسخه شفابخش همه دردهای درونی و بیرونی انسان است، درمان همه دردهای بی درمان فردی و اجتماعی است، راه گشای همه بن بست‌های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، تربیتی و اخلاقی است، راهنمای سیر و سلوك‌ در عوالم هستی و راهبر انسان به سوی مبدا عالم وجود است...

قرآن سخن خدا است با انسان! و چه كلامی شیرین‌تر از كلامی كه معشوق‌ با عاشق ‌در میان نهد؟ كلام محبوب، خود داروی دردهای حبیب است! و قرآن كریم، «حبل الله» است و ریسمان محكم الهی! باید بدان تمسك‌ جُست، و «تمسك» یعنی گرفتن و خود را به آن متصل كردن و اگر پیوند انسان با خدا محكم شود، بدیهی است كه بادهای مخالف‌ و گرد وخاك‌های شبهه و انحراف‌، نمی‌تواند انسان را از راه راست باز دارد. بدون تمسك به قرآن، چه ثباتی برای انسان حاصل می‌شود؟ از چه راهی میتوان راه‌ سعادت را بازیافت؟ قرآن، راهنمای هدایت بشریت و چراغ فروزان سعادت است.

علی علیه‌السلام چون با نگاه الهی خود آینده ناخوشایند مسلمانان را ـ كه ناشی از جداشدن و فاصله گرفتن با قرآن است ـ مشاهده می‌كند، هشدار می‌دهد كه «مبادا دیگران در عمل به قرآن بر شما پیشی گیرند». «دیگران» یعنی غیرمسلمانان! و علی علیه‌السلام می‌بیند كه زمانی فرا می‌رسد كه از قرآن جز نوشته آن و از اسلام جز نام آن و از مساجد جز بنای زیبای آن، باقی نمی‌ماند!!

قرآن، نسخه شفابخش همه دردهای درونی و بیرونی انسان است، درمان همه دردهای بی درمان فردی و اجتماعی است،

قرآنی كه باید برنامه زندگی باشد، اسلامی كه باید روح فرد و جامعه اسلامی باشد و مساجدی كه باید مراكز هدایت و تزكیه باشند، از محتوای اصلی خود دور می‌شود و ریشه همه اشكالات و مشكلات مسلمانان، در همین نكته است!

امام علی علیه‌السلام چنین زمانی را از فاصله سده‌ها و هزاره‌ها می‌بیند و در بستر شهادت، دغدغه هدایت و سعادت مسلمانان، او را وا می‌دارد كه خدا را شاهد بگیرد و قرآن او را مورد سفارش قرار دهد.

از نگاه علی علیه‌السلام، قرآن برای «عمل» است، گرچه تلاوت و تدبر آن را هم سفارش كرده است، ولی معلوم است كه بدون خواندن و بدون فهمیدن، نمیتوان به قرآن عمل كرد. چه كسانی باید به قرآن عمل كنند؟ همه مسلمانان مخاطب این كلام علی علیه‌السلام هستند. هرمسلمانی وظیفه دارد كه قرآن را بخواند، بفهمد و عمل كند.

علی علیه‌السلام راه حل مشكل جامعه را در «عمل به قرآن» می‌داند، و هشدار داده است كه مبادا دیگران با عمل به مضمون و محتوای قرآن، بر شما پیشی گیرند. آیا پیشی گرفتن دیگران را در بكاربستن اصول كلّی و راهبردی قرآن كریم ـ حداقل در عرصه مسائل و موضوعات اجتماعی ـ نمی‌بینیم؟


منبع:

ذوعلم، علی، کتاب چهل گام، با اندکی تصرف

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.